บทความเลขที่
171 |
|
คนสร้างบทความ : |
นายหิว |
วันที่ตั้งบทความ : |
2004-03-08 |
คะแนนบทความ : |
1227(เฉพาะเดือนนี้ ) |
จำนวนคนอ่าน : |
3912(เฉพาะเดือนนี้ ) |
แบบนี้หรือ "โกอินเตอร์" โฆษณาว่าโกอินเตอร์กันอย่างโน้น โกอินเตอร์กันอย่างนี้ แต่เอาเข้าจริงๆ ไหงกลายเป็นว่าที่ขายอัลบั้ม "I Believe" ของนักร้องสาว "ทาทา ยัง" ได้มากที่สุดกลับกลายเป็นที่ประเทศไทยแลนด์แดนสยามของเรานี่ล่ะ? ถึงตอนนี้ "หัวปิงปอง" ก็รู้สึกงงๆ เหมือนกันว่าอะไรคือการ "โกอินเตอร์"? ในความหมายของศิลปินบ้านเรา กับการได้ไปทำงานกับร่วมกับคนดังๆ มีชื่อเสียง การไปเสียเงินจ้างชาวต่างชาติมาทำเพลง ทำมิวสิควิดีโอให้ เสร็จแล้วก็ตีตราว่าเป็น "ของนอก" เอากลับเข้ามาขายโกยเงินในบ้านเราออกไป...นี่ใช่มั้ยคือการโกอินเตอร์ แล้วอย่างกรณีที่มาเลเซียเคยซื้อลิขสิทธิ์อัลบั้มของวง "พรู" ไปปั๊มขายในประเทศหรือกรณีที่งานของวงร็อคใต้ดินอย่าง "ดอนผีบิน" ที่มีคนฟังเพลงจากญี่ปุ่นบ้าง หลายๆ ประเทศในยุโรปบ้างสั่งซื้องานของพวกเขาไปฟังในระดับที่แคบๆ ไม่ได้ใหญ่โตอะไร รวมทั้งวงดนตรีอีกหลายๆ วงที่เป็นกรณีแบบเดียวกัน...แบบนี้พอจะเรียกว่าเป็นการโกอินเตอร์ได้บ้างหรือเปล่า? ถ้าคิดว่ากรณีแรกคือการโกอินเตอร์จริงๆ งั้นก็แสดงว่าบ้านเรานี่ก็ระดับมาตรฐานชี้ความเป็นอินเตอร์เลยใช่มั้ย? ไม่รู้สิ เห็น "ทาทา ยัง" โกอินเตอร์แล้ว "หัวปิงปอง" คิดถึงเพลง "เมดอินไทยแลนด์" ของ "คาราบาว" ขึ้นมาทันที "เขาไม่ได้หลอกเรากิน หลอกเรานั่นหลอกตัวเอง...เอย...." ครับ |
