พ่อแม่เจ๊ดัน!เข้าวงการเต็มเหนี่ยว
เกิดมาหน้าละอ่อนหล่อเหลาทั้งพี่และน้อง จนโดนใจแฟนคลับทุกวัยไปทั่วประเทศ แถมตอนนี้ก็แจ้งเกิดผลงานอัลบั้มชุดแรกจนเข้าไปนั่งอยู่ในใจแฟน ๆ เรียบร้อยโรงเรียนแกรมมี่ฯ แล้วด้วย สำหรับ กอล์ฟ-พิชญะ และ ไมค์-พิรัชต์ นิธิไพศาลกุล เจ้าของอัลบั้ม กอล์ฟ-ไมค์ หนุ่มน้อยที่บ่มเพาะความฝันและความสามารถมาตั้งแต่วัยกระเตาะใน กลุ่มจี จูเนียร์ ในเครือแกรมมี่ฯ มานานหลายปี
ล่าสุดก็ออกมาจับไมค์ ร้อง เล่น เต้นรำ แจ้งเกิดเป็นศิลปินเต็มตัว ซึ่งในแง่การทำงานหลายคนคุ้นหูคุ้นตากับผลงานของพวกเขาเป็นอย่างดี วันนี้ พักไมค์ ขอเบรกเรื่องงานมาซอกแซกมุมส่วนตัว 2 หนุ่มน้อยให้ แฟน ๆ ได้คุ้นเคยกันมากขึ้นดีกว่า
ก่อนอื่นมาลองเชิงแนะนำให้รู้จัก ทั้ง กอล์ฟ และไมค์กันเลย...
เริ่มที่ ผม กอล์ฟ ครับ อายุ 18 ปีครับ เป็นลูกชายคนที่ 3 ของคุณพ่อ-คุณแม่ มีพี่น้องทั้งหมด รวมกอล์ฟด้วยก็ 5 คน ได้แก่ พี่แซนด์, พี่แบงค์, กอล์ฟ, ไมค์ แล้วก็มีน้องสาวคนเล็กชื่อ น้องหญิง ครับ เป็นครอบครัวที่ผูกพันกันมาก คือ เราทุกคนพี่น้องจะสนิทกันมากครับ เวลาไปเที่ยวก็จะยกกันไปด้วยกันทั้งหมดเลยตลอด ส่วนใหญ่ถ้าไปเที่ยวก็จะไปกับคุณพ่อ-คุณแม่นี่แหละครับ ยังไม่เคยไปไหนกันเองเลย นอกจากไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ ดูหนัง เดินสยาม อะไรแบบนี้แหละ กอล์ฟกล่าว
ด้าน ไมค์ เผยว่า ผมไมค์ครับ อายุ 15 เป็นน้องชายคนสุดท้องครับ แต่เป็นลูกคนที่ 4 ในครอบครัว แต่ไมค์เวลามีอะไรจะชอบคุยกับ พี่กอล์ฟ และน้องหญิง มากกว่า อาจเป็นเพราะว่า พี่แซนด์ กับ พี่แบงค์ เขาโตแล้วก็เป็นได้ แต่เรา 3 คน จะยังแบบว่าคุยเรื่องเดียวกันอยู่ อย่างเรื่องที่โรงเรียน พอพูดถึงเพื่อนคนนั้น-คนนี้ แต่พี่แซนด์กับพี่แบงค์เขาก็สนิทกันนะ เขาก็จะชอบสอนนั่นสอนนี่เรา
กว่าจะโตเป็นหนุ่มน้อยเต็มวัยมากความสามารถขนาดนี้ ผ่านการเรียนรู้และอุปสรรคมาเยอะพอสมควรเลย ถ้าเป็นเด็กคนอื่น ๆ ไม่แน่อาจท้อแพ็กกระเป๋ากลับบ้านไปทำอย่างอื่นแล้ว
ตอนเข้ามาแกรมมี่ฯ มาพร้อมเพื่อน ๆ เป็นจี จูเนียร์ รุ่น 1 ตอนเข้ามาแรก ๆ เราเด็กมาก มาถึงวันนี้ใช้เวลาประมาณเกือบ 4 ปีได้ครับ เหมือนจะนานนะครับ แต่จริง ๆ ก็ไม่นานเท่าไหร่ เพราะในช่วงปีแรกที่เราเป็นจี จูเนียร์ เขาก็จะส่งให้เราไปเรียนอะไรต่าง ๆ มากมาย เช่น เรียนร้องเพลงกับ ครูทิม ที่มีฟ้า เรียนเต้นกับ ทีมครูอู๋ เรียนแอ๊คติ้งกับ ครูแอ๋ว เป็นช่วงที่สนุกมาก ๆ ทุกเย็นหลังเลิกเรียนเราก็จะมาเรียนกิจกรรมต่าง ๆ ด้วยกัน ทุกกิจกรรมเราชอบหมดเลย รู้สึกว่าเจ๋งมาก ๆ ที่เราได้มาเรียนอะไรแบบนี้ สองหนุ่มเล่าให้ฟังอย่างสนุกสนาน
ใช่ว่าผู้ใหญ่ในค่ายจะเสิร์ฟมาป้อนถึงปากแล้วจะสบาย พวกเขาทั้งคู่ยังไม่หยุดนิ่งที่จะเรียนรู้ กลับขวนขวายทำการบ้านให้ตัวเองอยู่ตลอดด้วยเช่นกัน ยิ่งความฝันที่จะมีอัลบั้มเป็นของตัวเองชิ้นแรก ยิ่งต้องขะมักเขม้นมากขึ้นเป็นเรื่องธรรมดา
กอล์ฟ เผยว่า ก็เป็นเรื่องของข้อมูลมากกว่า เพราะตอนที่พี่ ๆ ทำเพลงเขาเรียกเราเข้าไปคุยเพื่อจะได้รู้จักเรา 2 คนให้มากที่สุด เขาก็จะถามเรื่องราวของเราเยอะมาก ทั้งเรื่องส่วนตัว ความรัก ไลฟ์สไตล์ ชอบ-ไม่ชอบอะไร ที่สำคัญที่เราเตรียมไว้อย่างดีเลยก็คือ ถามว่าอยากทำเพลงแนวไหน ซึ่งเราก็คุยกับพี่ ๆ เขาแบบสนุกมาก ๆ และก็กลับมาฝันหวานที่บ้านต่ออย่างมีความสุข
ด้าน ไมค์ เสริมความให้ฟังว่า ตอนที่เราเตรียมข้อมูลก็สนุกมาก ๆ เพื่อน ๆ ที่โรงเรียนพอรู้ว่าเรากำลังหาข้อมูลอยู่ก็ช่วยเอางานของคนนั้นคนนี้ ก็มีทั้งของเกาหลี ญี่ปุ่น ไต้หวัน สิงคโปร์ มาเลย์ แต่ละคนขนมาให้ฟังกันเพียบ เพราะเพื่อนไมค์เวลาปิดเทอมเขาก็จะบินกลับประเทศของเขา เวลากลับมาก็จะซื้อพวกเพลงแปลก ๆ ที่บางทีไม่มีขายในเมืองไทย แต่ฮิตที่โน้นมาด้วย ก็เอามาให้เรายืมฟังสนับสนุนเต็มที่เลย
แล้วอย่างนี้ที่บ้านให้การสนับสนุนดีแค่ไหน แฟน ๆ คงอยากรู้ เพราะเท่าที่ทราบว่าทางบ้านของสองหนุ่มก็มีธุรกิจที่ใหญ่โตที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับแวดวงบันเทิงเลย
สนับสนุนทุก อย่าง ทุกคนในบ้านให้กำลังใจเรา 2 คนมาก ๆ โดยเฉพาะคุณแม่คงจะเหนื่อยกับเรามากเลย ยิ่งช่วงนี้งานเราจะเยอะทุกวันออกจากบ้านแต่เช้า กว่าจะกลับก็ดึก คุณแม่ก็จะคอยถามเราตลอดว่าเป็นยังไงบ้าง ทานข้าว ทานวิตามินรึยัง เป็นห่วงเป็นใยกลัวว่าเดี๋ยวเรา 2 คนจะไม่สบาย กอล์ฟกล่าว
แถมเจ้าตัวเล่าต่ออีกว่า คุณพ่อกับคุณแม่เป็นนักธุรกิจครับ ที่บ้านเราทำเครื่องหนังแบรนด์ Michel Angelo (ไมเคิล แองเจโล่) ก็จะมีผลิตภัณฑ์เป็นพวกกระเป๋าต่าง ๆ กระเป๋าถือ กระเป๋าสตางค์ พวงกุญแจ กล่องนามบัตร ฯลฯ ซึ่งก็มีวางจำหน่ายตามห้างทุกห้าง มีหน้าร้านของเราเองที่สยามฯ ถ้ามีเวลากอล์ฟกับไมค์ก็จะช่วยดีไซน์แบบและลายให้ด้วยนะครับ กอล์ฟชอบงานแบบนี้อยู่แล้ว รูปลิง 2 ตัวที่อยู่หน้าปกเทปนั่นกอล์ฟก็ดีไซน์เองนะครับ
เห็นความตั้งใจที่แท้จริงของ ทั้ง กอล์ฟ และ ไมค์ แล้วน่าจะส่งผลให้อนาคตบนเส้นทางบันเทิงของพวกเขายังโลดแล่นไปได้อีกไกลแน่ ๆ
แถมครอบครัวและเพื่อนฝูงยังสนับสนุนเต็มที่อย่างนี้ เรียกว่าสมบูรณ์แบบจริง ๆ. |
